“Als alle burgers van de wereld van de aarde zouden houden zoals wij van haar houden, zou deze zichzelf in vijftien dagen verteren. » schreef onlangs de bergdichter Cédric Sapin-Defour. Een beangstigende tegenstelling, die we eenvoudigweg ‘de paradox van de liefde voor de natuur’ zouden kunnen noemen.

Als je er een taboe-onderwerp van maakt, zou je de kracht van paradoxen verwaarlozen. Want twee ideeën die elkaar lijken tegen te werken, leiden zelden tot een doodlopende weg. Door ze in de ogen te kijken, biedt dit de perfecte gelegenheid om onszelf de vraag te stellen: wat hebben we gemist?